Het omgevingsrecht is verbrokkeld en mist inhoudelijke samenhang en daarom onnodig complex. Om de besluitvorming over de fysieke leefomgeving eenvoudig en beter te maken, kondigde de minister van Infrastructuur en Milieu in 2011 mede daarom een (verregaande) stelselherziening van het omgevingsrecht aan.
Met de Omgevingswet, die inmiddels op 1 juli 2015 door de Tweede kamer is aangenomen, wordt een samenvoeging en integratie beoogd van diverse wetten en daarop gebaseerde amvb’s en regelingen voor onder meer ruimtelijke ordening, bouwen, milieu, waterbeheer en natuur.
De Omgevingswet 2018 is een volgende stap in de al langer ingezette stroomlijning en harmonisatie van omgevingsregels. Zo is sinds 31 maart 2010 de Crisis- en herstelwet van kracht en trad op 1 oktober 2010 de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht.
Dit los van de diverse ook voor het omgevingsrecht relevante bestuursrechtelijke ontwikkelingen, zoals de invoering van de vierde tranche Awb en de Lex Silencio Positivo.
Aan de omgevingswet zullen vier amvb’s en ca. 10 ministeriële regelingen worden gekoppeld. De amvb’s zijn het Omgevingsbesluit en het Besluit kwaliteit leefomgeving. Het huidige Activiteitenbesluit milieubeheer en het Bouwbesluit 2012 zullen de kern vormen van een tweetal andere amvb’s
De Omgevingswet kent een zestal centrale rechtsfiguren / instrumenten. Het betreft:
1. Omgevingsvisies;
2. Programma’s;
3. Decentrale regelgeving;
4. Algemene (rijks)regels voor activiteiten;
5. De omgevingsvergunning;
6. Het projectbesluit.
Daarnaast kent de wet enkele instrumenten (o.a. financiële) met een ondersteunende functie.
Kijk voor meer informatie op http://www.omgevingswetportaal.nl/
Auteur: mr. M. el Hachmioui